το έργο

απόψε σιχάθηκα μετά από πολύ καιρό τόσο που απορώ με τον εαυτό μου δεν ξέρω είναι που όλοι πηδιούνται σαν τα σκυλιά είναι ότι παριστάνουν πως σκέφτονται ενώ τι σκατά σκέφτονται μόνο πως θα παρθούνε μήπως με ενοχλεί που ενοχλήθηκα με όλη αυτή την ξεραϊλα μα ούτε ένα βλέμμα ένα άγγιγμα αυτοί που πριν ξεκατινιαζόντουσαν και στα καπάκια γαμιούνται απορώ πλένονται πάντα είχα αυτή την απορία έτσι κομμάτια που φύγανε και όλη αυτή η συζήτηση με τα γαλλικά και τα σονσον κι αυτός φαινότανε νορμάλ μα το μυαλό του εκεί παρόλο το δράμα του με τον αβάσταχτο χωρισμό του και τη μελαγχολία στο βλέμμα και τη σοβαρότητα και το αριστερό εστέτ στυλάκι όμως η άλλη η κουλή τα μυρίζεται αυτά και περίμενε περίμενε μέσα στη μαύρη τύφλα της πιο ξύπνια το είχε πιάσει όλο το έργο από την αρχή μέχρι και το τέλος περίμενε με τα μαυρισμένα δόντια να τελειώσει η παράσταση να αρχίσει το έργο στη βράση κολλάει το σίδερο ούτε δυο λέξεις δεν είχαν ανταλλάξει μόνο κάτι ναζάκια και το πρωί θα βρωμάει το στόμα τους και θα ανταλλάξουν τηλέφωνα και ο ένας θα γουστάρει όμως ο άλλος θα έχει ξενερώσει και θα βρίζει τον κολλητό του που τους έκανε το κονέ όμως θα κρατήσει το νούμερο για καβάντζα κενό κενό κενό κενό κενό κενό κενό κενό κενό θα ξεράσω ούτε στο περίπτερο δεν πήγα μαζί τους σα πρεζόνια που πέρνανε τη δόση τους μοιάζανε έτσι όπως έφευγαν παραπατώντας σα λαμόγια υπουργοί έτσι όπως τα κανόνισαν ψου ψου ψου μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα και το χειρότερο είναι ότι κάθομαι και ασχολούμαι όμως κουράζομαι όλο και πιο πολύ κι αυτό ας είναι ότι είναι πάντως δεν είναι για μένα.