The Kids

καθισμενοι. και ορθιοι. μεθυσμενοι εξημιση το πρωι. ο γερος μου εβαζε συνεχεια χερι και επιανα τα χερια του και τα πετουσα απο πανω μου. θα ειχα βαλει τα γελια αν δεν αηδιαζα τοσο. εξω εχει φως πρωινο. φαινεται απο τις περσιδες. ο αλλος το εχει καψει σχεδον τελειως, οσα εγκεφαλικα του κυτταρα  ειχαν απομεινει απο τα ντραγκς κατατρωγονται με ιλιγγιωδη ρυθμο απο το αλκοολ. στο Νικο συστηθηκε για δεκατη ογδοη φορα με τον ιδιο τροπο. τον λυπαμαι τον ανθρωπο μιλαμε οτι ζει τη μερα της μαρμοτας με ενα μαλακα να του συστηνεται ξανα και ξανα. του αρεσει ο Νικος ειναι ωραιο τεκνο και καθε φορα του αρεσει παλι απ'την αρχη.

And I am the Water Boy, the real game's not over here
But my heart is overflowin' anyway
I'm just a tired man, no words to say-

ολα αυτα δεν ειναι αληθινα ομως απο την αλλη ειναι, ακριβως και μονο επειδη δε θα πρεπε να ειναι αληθινα.-