Το πρώτο χιόνι.

περιμενα κρυμμενος στο αυτοκινητο με σβηστα φαναρια παραμονευοντας να δω αν και ποτε θα φυγεις απ΄το σπιτι. σου ειχα στειλει μηνυμα "ειναι σπιτι μου-λιγη αξιοπρεπεια επιτελους". ξαφνικα αρχισε να ριχνει ενα ελαφρυ χιονι. το πρωτο, καταλευκο χιονι του χειμωνα. οπως βγηκες σαν κλεφτης και απομακρυνθηκες, στο cd ακουγοταν: son this ain't a dream no more; it's the real thing.

Never Let Me Go

Κρυο κατω απ΄το μηδεν

δεν ξερω που κοιμηθηκες χτες

δεν ξερω που κοιμηθηκες αποψε

σου ειπα

μαζεψε τα και δινε του

μου ειπες

συγγνωμη

δεν μου ειπες οτι θα πεθανεις χωρις εμενα

σου ειπα

ας προσεχες

μου ειπες

θα συνεχισω να σ' αγαπαω

δεν μου ειπες οτι θα πεθανεις χωρις εμενα

σου ειπα

αντιο.

Mississippi

Εκλαμψεις καθαρου σκοτους καθως το μελλον διαγραφεται ολοκαθαρα σαν αποτυχημενο παρελθον - αυτη τη φορα το ξερεις ειναι απλα αλλη μια φορα και αυτο ακριβως δεν την κανει απλα αλλη μια φορα αυτη τη φορα το ξερεις πως το πειραμα της Φιλαδελφειας σε εκανε να αιωρεισαι χωρις κανενα αγγιγμα κανενος συνοδοιπορου στο βαρυ κενο - καποιος ειδε στον ουρανο μια εκρηξη - κατι σαν φουσκα που εσκασε και μετα χαθηκε εντελως αφηνοντας μια μυρωδια κανελας. οι νυχτες ειναι αφορητες, ο υπνος εχθρος, τα λογια σκανε σαν βολιδες και εξοστρακιζονται σε χρονους φανταστικους. με δικους τους νομους. σχεδον καρμικα επιστρεφουν ολα στην αρχικη τους ησυχια. για παντα.

So Far Away and Yet So Close

ειναι η γνωστη ωρα 

της προχθεσινης μεθης

η γνωστη απορημενη αφωνια

ολοι και ολα απουσιαζουν

με την παρουσια τους.

καποιος κοιμαται στο διπλα δωματιο

και αλλοι πολλοι σε αλλα κρεβατια ξενα.

εγω οταν αγαπαω αγαπαω για παντα

κι εσενα που σε ειδα χτες τυχαια

το καταλαβα πως σ'αγαπαω για παντα

γιατι σ'αγαπησα και μπορει κι εσυ να μ'αγαπησες καποτε

αυτο πρεπει να ειναι η ζωη

πολλα κρεβατια με κοιμισμενους ανθρωπους που αγαπησα.

Who's Sorry Now

παλι τα ιδια και πως αλλιως - δεν μπορεις να βαλεις κανονες στους ανθρωπους - δεν μπορεις να τους προγραμματισεις - ειναι ηδη προγραμματισμενοι απο ανωτερους διεστραμμενους εγκεφαλους - προγραμματισμενοι να πληγωνουν σαν τις σφηκες - τσιμπανε χωρις να ξερουν οτι σκοτωνουν τον εαυτο τους και υστερα δεν ξερεις πως να νιωσεις - λυπη για ποιον για σενα που πληγωθηκες η για το κουτορνιθι που σκοτωνει τον εαυτο του και τη μοναδικη ισως πιθανοτητα να το αγαπησει καποιος - οχι ειναι προγραμματισμενο και θα κανει αυτο που πρεπει - τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσοτερο - θα αμυνθει επιτιθεμενο στον ανυπαρκτο εχθρο.

μεχρι θανατου.

Nick Drake - River Man

Betty came by on her way
Said she had a word to say
About things today
And fallen leaves.

Said she hadn't heard the news
Hadn't had the time to choose
A way to lose
But she believes.

Gonna see the river man
Gonna tell him all I can
About the plan
For lilac time.

Oh, how they come and go

θα 'πρεπε να κοιμαμαι ομως που τετοια τυχη με εχει φαει το αγχος γιατι γνωρισα εσενα δηλαδη τι σε γνωρισα εσυ με γνωρισες εγω iq τσιχλας που να παει το μυαλο μου οτι το πας εκει το θεμα μιλαμε ντιπ στοκος και τωρα αντι να χαιρομαι που μου στελνεις ωραια μηνυματακια και με παιρνεις αστεια τηλεφωνα και ανυπομονεις να βρεθουμε και μου λες και να μην αγχωνομαι -ρε πουστη τοσο φανερο ειναι;- αντι να χαιρομαι κανω σα δεκατριαχρονο και βρισκω ηλιθιες δικαιολογιες για να το αποφυγω και σκεφτομαι ποσο σκατα θα πανε ολα στο τελος και ολα αυτα γιατι οταν χαμογελας εγω χαζευω και αυτο ξερω τι σημαινει σημαινει οτι θα χασω καθε εννοια τακτικης και θα χαζεψω εντελως και στους αλλους δεν αρεσει οταν χαζευεις για παρτη τους τους αρεσει οταν τους εχεις στο φτυσιμο ομως αυτο δεν αρεσει σε μενα θελω να χαμογελας κι εγω να χαζευω εντελως. ατιμωρητί.-

The Kids

καθισμενοι. και ορθιοι. μεθυσμενοι εξημιση το πρωι. ο γερος μου εβαζε συνεχεια χερι και επιανα τα χερια του και τα πετουσα απο πανω μου. θα ειχα βαλει τα γελια αν δεν αηδιαζα τοσο. εξω εχει φως πρωινο. φαινεται απο τις περσιδες. ο αλλος το εχει καψει σχεδον τελειως, οσα εγκεφαλικα του κυτταρα  ειχαν απομεινει απο τα ντραγκς κατατρωγονται με ιλιγγιωδη ρυθμο απο το αλκοολ. στο Νικο συστηθηκε για δεκατη ογδοη φορα με τον ιδιο τροπο. τον λυπαμαι τον ανθρωπο μιλαμε οτι ζει τη μερα της μαρμοτας με ενα μαλακα να του συστηνεται ξανα και ξανα. του αρεσει ο Νικος ειναι ωραιο τεκνο και καθε φορα του αρεσει παλι απ'την αρχη.

And I am the Water Boy, the real game's not over here
But my heart is overflowin' anyway
I'm just a tired man, no words to say-

ολα αυτα δεν ειναι αληθινα ομως απο την αλλη ειναι, ακριβως και μονο επειδη δε θα πρεπε να ειναι αληθινα.-

Ωραία Πρόσωπα

ειδα ενα προσωπο. αυτο. ειδα ενα προσωπο. και χτες ενα αλλο. ωραια προσωπα. απ'αυτα που θα ζωγραφιζαν καποιοι ζωγραφοι αλλων εποχων, δεν ξερω. οταν βλεπω τετοια προσωπα υποθετω αυτοματα οτι πισω τους ειναι ενα υπεροχο μυαλο. ενα ευαισθητο μυαλο. ενα πανεξυπνο μυαλο. κατι ιδιαιτερο σιγουρα και συναρπαστικο. θελω να τα αγαπησω. να μου δωσουν την ευκαιρια δηλαδη. την ευλογια. συνηθως οταν μου αρεσει ενα προσωπο με γνωριζει αυτο χωρις να προσπαθησω καθολου. τα ωραια προσωπα ειναι φιλαρεσκα και καταλαβαινουν σε ποιον αρεσουν. κανουν συλλογη θαυμαστων. ερχονται σε μενα οπως τα παιδια στο Χριστουλη. τα ωραια προσωπα ειναι ναρκισσοι. αλλα λιγοτερο αλλα περισσοτερο. λενε οτι δεν τους αρεσει να τα θαυμαζουν για την ομορφια τους, ομως κανουν τα παντα για αυτο. τα ωραια προσωπα ειναι ψυχρα. συνηθως κανουν ερωτα με το ειδωλο τους. και τα ωραια προσωπα ειναι ανασφαλη. φοβουνται μην αποκαλυφθει οτι πιθανον να μην ειναι τιποτα παραπανω απο ωραια προσωπα. λες και ειναι κακο. θα μπορουσα να σε κοιταζω αιωνες και να πεθανω εκει, καρδια μου.-

Tori Amos - Cool On Your Island

We could buy an airplane
Build a home in the sand
You could tell your secrets
I could understand
But then by the morning
Comes crumblin' down
And as your leavin'
Wait

κατι να με ζεστανει.

κατι να με ζεστανει ειπε κι αυτος ειπε δε θελω να καταντησω σαν εσενα μονο το φαϊ σ'ενδιαφερει πια και τα φυτα σου και το ψωρογατο ειστε γεροντοκορες αγαμητες και οι δυο στο ιδιο σπιτι και εχεις κανει τη δουλεια σου θρησκεια εχεις θαφτει στις βιβλιοθηκες και τα συνεδρια και μια μερα θα σε βρουνε κατω απο δεκα τονους βιβλια και το λες το λες δε θελω κανεναν μονο τα σαλουμια με ενδιαφερουν πια και στενοχωρηθηκες που σου ειπα οτι δε θελω να καταντησω ετσι δηλαδη σαν εσενα και να μη θελω ερωτες και παθη και βασανα αλλα στο ειπα γιατι το 'βλεπα ποσο μ΄εχουν κουρασει ολα αυτα- δεν ειναι πολυς καιρος οταν δεν ειχα υπνο αγκαλιαζα το μαξιλαρι και σκεφτομουν ενα αγαπημενο προσωπο καποιον ερωτα εστω και παλιο και χωρισμενο και σκεφτομουν την ωραια αισθηση της αγκαλιας και το κεφαλι μου μεσα στο λαιμο του και την ανασα του που ακουγα λιγο πριν με παρει και μενα ο υπνος στην πραγματικη αυτη ευτυχισμενη αγκαλια που σε λιγο καιρο θα ηταν ενα στενοχωρο παρελθον ομως τωρα πια ποσο δυσκολο σχεδον αδυνατο μεσα σε τοσο λιγο καιρο να ανασυρω την παραμικρη σωματικη και συναισθηματικη μνημη, λες και δεν υπηρξε ποτε κανενας δεν ανασανε ποτε κανενας δεν εζησαν τα φιλια τα κοιμισμενα τα ανακλαστικα εκει που λες για να με φιλαει κοιμισμενος σημαινει με αγαπαει- κατι να με ζεστανει. κατι να με ζεστανει.

Lamp against red wall

Θα ήθελα η ζωή μου να είναι ένα κολάζ από στιγμές και αντικείμενα. Αλλά μήπως αυτό δεν είναι;

Awful quiet

___________________________________________________________________________________

Till my eyes go blind.

τι ειναι αυτο που το κανει να στριβει ξαφνικα στη γωνια και να χανεται σαν να μην υπηρξε ουτε στιγμη ουτε σαν ιχνος ουτε σαν χαδι και φευγει απο το οπτικο πεδιο απο προσωπου γης απο το καλημερα το τι κανεις το σε θελω γινεται αποτυπωμα παγου σε δωματιο χωρις πορτες και παραθυρα ενα καλωδιο κρεμασμενο απ΄το ταβανι και σιωπη σιωπη σιωπη στο χωρο και μικραινει σα γερος που μαζευει μερα με τη μερα οπως η αγνοια αυτη που τρωει μικρα μικρα δεν ξερω τεραστια ομως αν τα προσεξεις απο κοντα και ακουσεις την πραγματικη την αληθινη την προσωπικη τους αμηχανια.

Bob Dylan - Masked and Anonymous Last Scene

“I was always a singer and maybe no more than that. Sometimes it's not enough to know the meaning of things. Sometimes we have to know what things don't mean as well. Like what does it mean to not know what the person you love is capable of? Things fall apart, especially all the neat order of rules and laws. The way we look at the world is the way we really are. See it from a fair garden everything looks cheerful. Climb to a higher plateau and you'll see plunder and murder. Truth and Beauty are in the eye of the beholder. I stopped trying to figure everything out a long time ago.”

When will they ever learn

οπως σιγοτραγουδας στα δαχτυλα των ποδιων σου "Where have all the flowers gone"   εισαι λουλουδι ομως εγω ξερω οτι θα πεσεις αργα ή γρηγορα οχι με κροτο μα με κλαψουρισμα και γω δε θα 'μαι εκει οπως και κανενας αλλος παρα μονο ενα κουτι laxatol και τα ματζουνια με τα πιπερια cayenne γιατι ετσι πρεπει και ετσι γινεται σ'αυτές τις καταστάσεις και τοτε θα σκεφτείς κι εσυ " gone to flowers everyone"   και καμια σημασια δε θα εχουν πια τα νιατα σου η ομορφια σου και τα σ'αγαπω που μετρουσες σαν πλακες πεζοδρομιου προσπερνωντας τες ακροπατώντας στα δαχτυλα των ποδιων σου-

My lonely diesels

For a successful way of living.

Pussy Blues

You said you got to go home   & feed your pussycat

When I ast you to stay here tonight    Where's your pussy at?

Bob in Athens 29/5

Bob Dylan

 

All of the things that your old lover said
Look at them, they jump out of windows
And now they're just dead

Ennui

Home And Dry

Blue Moon

Καλοκαίρι στη Σαρωνίδα- σ΄αυτό το εξοχικό που τόσο αγάπησα και μίσησα. Σινεμά Τριανόν. Με το Γιώργο φυσικά. Λέμε ψέματα ότι είμαστε δεκαοκτώ. Bertolucci. La Luna. Η Jill Clayburgh. Αιμομικτεί με τον έφηβο γιο της. Σοκ και δέος. Όλα καταστροφικά αλλά πολύ γοητευτικά.

River

Σινεμά με το Γιώργο. My Own Private Idaho. Και παλιότερα πάλι με το Γιώργο. Stand by Me. Ο River Phoenix αλλάζει ρόλους. Στο ένα έργο είναι ο Γιώργος, στο άλλο εγώ. Αισθάνομαι άβολα και πολύ που χέστηκε. Η σκηνή στη φωτιά. "I love you and you don't pay me".

Ντόλυ Μπελ

Δημοτικός κινηματογράφος Χανίων. Δεκάξι χρονών και πρώτη φορά διακοπές μόνος μου. Ο Ηλίας. Το φεγγάρι πίσω από το δημοτικό ρολόι. Είμαστε τσακωμένοι γιατί θέλει να μιλάμε αγγλικά και να παριστάνουμε τα αμερικανάκια κι εγώ εκνευρίζομαι. Πάμε σινεμά για να μη μιλάμε. Ποιός θυμάται τη Ντόλυ Μπελ;

Αλφα-Βητα.

σκέφτηκα να γράψω κάτι

για μένα

όλο για άλλους γράφω

με μικρά μικρά αρχικά

συνθηματικά

ματιών αυτιών δαχτύλων

ενθύμια ποιού μέλλοντος δεν ξέρω

πάει να τελειώσει το αλφάβητο

και είναι σαν την πρώτη μέρα

της πρώτης δημοτικού

στον πίνακα

να μαθαίνω να γράφω το όνομά μου

από αρχικά άλλων.

The peaches they were sweet and the milk and honey flowed

I was only following instructions when the judge sent me down the road

With your subpoena

Peaches

θα ειμαι θα εισαι εσυ ξανα μονο θα τρως πια σταφυλι και θα μυριζεις ροδακινο απο τα ματια το χερι σου θα μικρυνει κι αλλο οσο να χωραει στις φλεβες μου σαν το αιμα μου το ιδιο οπως τοτε που ξεριζωσες το δεντρο σου και στο χωμα καθρεφτιστηκες ναρκισσος.

20-10

είκοσι τα χρόνια σου δέκα τα δάχτυλά σου μέσα στα δικά μου στο θέατρο στο αυτοκίνητο στο δρόμο στα μαλλιά μου σκαρφαλώνεις με αργές κινήσεις φιδιού όμως δεν κουλουριάζεσαι μόνο ξεγλιστράς και εκτινάσσεσαι στη στρατόσφαιρα του βουλιμικού σου εγκεφάλου να μπεις στη νέα δεκαετία σαν σε κρεπερί δυο χιλιάδες εννιά συν μία υποσχέσεις μέσα σε μια βδομάδα ανορεξικής λήθης αν μπορούσες θα έτρωγες τα χέρια μου για να πάψω να υπάρχω.