πως όσα θυμόμαστε
είναι
ένα φαντασιωμένο
παρελθόν
που ενσωματώνουμε
στο παρόν μας
βλακείες.
θυμάμαι τα πάντα
όπως έγιναν
πότε έγιναν
με ποια σειρά
με ποιο τρόπο
τα βλέμματα
τα χείλη
τα μαλλιά
τα χέρια
το δέρμα
τη γεύση
τη μυρωδιά
τη ζέστη
το κρύο
το άγγιγμα
τα κορμιά
εσένα
εμένα
- είσαι όμορφος
- κι εσύ
όπως όταν πέφτει η
πυρηνική βόμβα
και μετά χρόνος
δεν υπάρχει
εκτός από
μια αιώρηση
στο χρόνο
- πάμε μέσα
- θέλω να σε φάω
- έλα στο κρεβάτι
- θέλω να σε δείρω
πραγματικός χρόνος
φανταστικός χρόνος
κοινός χρόνος
όταν πέφτει η
πυρηνική βόμβα
και από θαύμα
έχεις επιζήσει
ισοπέδωση και
ερείπια
θυμάμαι τα πάντα
όπως έγιναν
όμως δεν καταλαβαίνω
γιατί
μέσα σε ένα εκατομμυριοστό
του δευτερολέπτου
τα έκανες
σκόνη
το σενάριο
αυτό
δεν το είχαμε γράψει
μαζί.
