Σαν από άλλον αιώνα μού έρχονται φράσεις λέξεις εικόνες
θέλω να γλείψω τα δόντια σου
πιπέρι καγιέν
σταφύλι
ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα
Ακούω ραδιόφωνο κάτω από τα σκεπάσματα
το βράδυ
είμαι τόσο ερωτευμένος που δεν βλέπω μπροστά μου
Lincoln county road or Armageddon?
Κενό, λήθη χρόνων και ξαφνικά τα μακριά μαλλιά σου στο χέρι μου κόντρα σε κάθε λογική
Αφύπνιση
Σωματίδια ύλης
Νετρόνιο
Οδηγώ για το μυθικό Πόρτο Ράφτη χωρίς να ξέρω καν το δρόμο
βρέχει τόσο που θα σκοτωθώ
βλέπω μόνο το πάνω χείλος σου υπέροχα ανασηκωμένο
Και έρχομαι
Κάποιος άγνωστος ακόμα μού δίνει το email με τον κωδικό του
ούτε καταλαβαίνω τη σημασία του εγχειρήματος
ούτε υποψιάζομαι ότι χαράζω το μέλλον μου
Τη Μικρασιατική Καταστροφή μου
ματιές
αγγίγματα
φιλιά
εξομολογήσεις
Χριστέ μου
Πότε;
κάπου πρέπει να έζησε
κάποτε
κάποιος
που μού μοιάζει αμυδρά
ατρόμητος και ανόητα όμορφος
μ' ένα ροδάκινο στο ένα χέρι για πυξίδα
και ένα σταματημένο ρολόι στο άλλο
Κάπου ανάμεσα στο Πόρτο Ράφτη και την Κέρκυρα
Έχασε τους αιώνες
Και έμεινε μετέωρος στο Κάστρο της Αστυπάλαιας
Στα παράθυρα της Χοζοβιώτισσας
Και στο προαύλιο των Αναβρύτων.-
