Mont Blanc

Πεντε και δεκα ξημερωματα

Ειμαι το διαμερισμα με 
τα αναμμενα φωτα 
στον 
                        πεμπτο οροφο

Δεν σκεφτομαι
                             κανεναν 
                                               και τιποτα

Και ομως σημερα
διακοσιες χιλιαδες πιστοι
προσκυνησαν 
τα κοκκαλα
της Αγιας Βαρβαρας σε ενα μικρο
                                                  κουτακι

η γιαγια μου η Αγγελικη
ηταν ομορφη
ελεγαν:
σαν την Αγια Βαρβαρα
το αγαπημενο της τραγουδι

νυχτωσε χωρις φεγγαρι
το σκοταδι ειναι βαθυ
κι ομως ενα παλληκαρι
δεν μπορει να κοιμηθει

για αυτο εγινε περιστερι
η γιαγια μου

εμεις τι θα απογινουμε

Κανει λιγο σαν παρελθον

Μονο που δεν υπαρχουν αισθηματα

Θυμαμαι 
σε ενα αλλο                       σπιτι
στον τεταρτο οροφο
περνουσε ο King Kong
και με κοιτουσε στα ματια
τα ματια του εφταναν ακριβως
στον
                           τεταρτο οροφο

Με σβηστα τα φωτα
ακουγα μουσικη                                  
                                          επινα 
και εγραφα σαν μανιακος
με εκεινη τη Mont Blanc

Meisterstück

τι θελει ο ανθρωπος
να αγαπησει
και 
να αγαπηθει

Αραγε ζω ενα χαλασμενο παρελθον
ή ενα τρομακτικο μελλον

το σημερα φυσικα
δεν ειναι -
το φανταζομαστε

αν το αντικρισουμε
ολοι οι καθρεφτες θα σπασουν
ολα τα ρολογια θα εκραγουν
ολες οι μασκες θα πεσουν -

καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.