Κράτα.

- Υπαρχει σειρα;

το κεφαλι σου μου φαινοταν παντα τοσο απροστατευτα μικρο

ετσι θα νιωθουν οι μανες για τα μωρα τους

εχεις πονο μεσα σου ζορισμενο και πολυ

η αδικια ξεχειλιζει απο τους πορους σου

σε κλεψανε τριων ημερων και απο τοτε 
χαμογελας 
αμηχανα 

- Ποιος προηγειται; 

οταν με πληγωνεις πεθαινεις μεσα σου λιγο λιγο

πληγωνεσαι απο μνημης 

ξανα και ξανα καταστρεφεις για να καταστραφεις

απο συνηθεια 

σχεδον γονιδιακα

- Ειστε μετα τον Κυριο

ηθελα να σε προστατευω απ' ολα

πανω σου μου φερνουν ολα μια μεγαλη θλιψη που μονο οταν αγαπας τη νιωθεις

φοβαμαι γι αυτα που φοβασαι πια να νιωσεις

μικρο μου 

απροστατευτο

μικρο μικρο 

γλυκο μου

κεφαλακι.

- Περαστε.

“I was always a singer and maybe no more than that. Sometimes it's not enough to know the meaning of things. Sometimes we have to know what things don't mean as well. Like what does it mean to not know what the person you love is capable of? Things fall apart, especially all the neat order of rules and laws. The way we look at the world is the way we really are. See it from a fair garden everything looks cheerful. Climb to a higher plateau and you'll see plunder and murder. Truth and Beauty are in the eye of the beholder. I stopped trying to figure everything out a long time ago.”

- Bob  Dylan.

Artifi-ciel

δεν ειναι νυχτα, απλα εξαπελυσες τρισεκατομμυρια μαυρα μπαλονια γεματα ηλιον. τα σκυλια τα γαβγιζουν γιατι καταλαβαινουν την προθεση πισω απο αυτο το εγχειρημα. τα σκυλια μυριζονται τις προθεσεις πιο ευκολα απο τους ανθρωπους κι ας ειναι πιο καλα απ' αυτους. χτες παλι δεν ηταν νυχτα, μονο ειχες διαχυσει δισεκατομμυρια τονους μελανι σουπιας στην ατμοσφαιρα και τα σκυλια ειχαν τρομαξει που ο ουρανος ειχε γινει μαυρη θαλασσα, ηταν αφυσικο αυτο, τα σκυλια το καταλαβαν αμεσως, καταλαβαν παλι την προθεση, που ηταν η ιδια, η αντιστροφή της αληθειας και η κυριαρχια του ψευτικου πανω στο αληθινο, το μισος σου για το φως και η εξαρτηση σου στον πηχτο, καταμαυρο, αναποδραστο Πόνο.