ειδα ενα προσωπο. αυτο. ειδα ενα προσωπο. και χτες ενα αλλο. ωραια προσωπα. απ'αυτα που θα ζωγραφιζαν καποιοι ζωγραφοι αλλων εποχων, δεν ξερω. οταν βλεπω τετοια προσωπα υποθετω αυτοματα οτι πισω τους ειναι ενα υπεροχο μυαλο. ενα ευαισθητο μυαλο. ενα πανεξυπνο μυαλο. κατι ιδιαιτερο σιγουρα και συναρπαστικο. θελω να τα αγαπησω. να μου δωσουν την ευκαιρια δηλαδη. την ευλογια. συνηθως οταν μου αρεσει ενα προσωπο με γνωριζει αυτο χωρις να προσπαθησω καθολου. τα ωραια προσωπα ειναι φιλαρεσκα και καταλαβαινουν σε ποιον αρεσουν. κανουν συλλογη θαυμαστων. ερχονται σε μενα οπως τα παιδια στο Χριστουλη. τα ωραια προσωπα ειναι ναρκισσοι. αλλα λιγοτερο αλλα περισσοτερο. λενε οτι δεν τους αρεσει να τα θαυμαζουν για την ομορφια τους, ομως κανουν τα παντα για αυτο. τα ωραια προσωπα ειναι ψυχρα. συνηθως κανουν ερωτα με το ειδωλο τους. και τα ωραια προσωπα ειναι ανασφαλη. φοβουνται μην αποκαλυφθει οτι πιθανον να μην ειναι τιποτα παραπανω απο ωραια προσωπα. λες και ειναι κακο. θα μπορουσα να σε κοιταζω αιωνες και να πεθανω εκει, καρδια μου.-
