πολλα τα μυστηρια και οι αποριες οπως αυτο με τα νουμερα, το 9 και το 13 και πολλες οι μνημες και τι περιεργο που θελεις να κρατας παντα τα καλα την ωρα που ολα καταρρεουν και αυτο που οι ανθρωποι οσο πιο πολυ αγαπανε τοσο πιο πολυ πληγωνουν αυτους που αγαπανε και ποσο ασχημα τα λογια και πως ολα σε θυμιζουν και πως γινεται να αγαπας καποιον αλλα να το ξερεις, να ειναι πια ολοφανερο οτι δεν μπορεις να εισαι αλλο μαζι του και να σ'αγαπαει κι αυτος ομως να μη γινεται και σκεφτομαι που παει ολη αυτη η αγαπη καπου πρεπει να πηγαινει εκτος κι αν ζαρωνει μεσα μας σαν χτυπημενο ζωο ταπεινωμενη σιγοκλαιγοντας οπως τα σκυλια, με παραπονο και λυπημενα ματια γεματα δακρυα και απορια- απορια παλι- απορημενη η αγαπη μας κοιταζει βουβη.
my love she's like some raven
at my window with a broken wing.
