Αλφα-Βητα.

σκέφτηκα να γράψω κάτι

για μένα

όλο για άλλους γράφω

με μικρά μικρά αρχικά

συνθηματικά

ματιών αυτιών δαχτύλων

ενθύμια ποιού μέλλοντος δεν ξέρω

πάει να τελειώσει το αλφάβητο

και είναι σαν την πρώτη μέρα

της πρώτης δημοτικού

στον πίνακα

να μαθαίνω να γράφω το όνομά μου

από αρχικά άλλων.

The peaches they were sweet and the milk and honey flowed

I was only following instructions when the judge sent me down the road

With your subpoena

Peaches

θα ειμαι θα εισαι εσυ ξανα μονο θα τρως πια σταφυλι και θα μυριζεις ροδακινο απο τα ματια το χερι σου θα μικρυνει κι αλλο οσο να χωραει στις φλεβες μου σαν το αιμα μου το ιδιο οπως τοτε που ξεριζωσες το δεντρο σου και στο χωμα καθρεφτιστηκες ναρκισσος.

20-10

είκοσι τα χρόνια σου δέκα τα δάχτυλά σου μέσα στα δικά μου στο θέατρο στο αυτοκίνητο στο δρόμο στα μαλλιά μου σκαρφαλώνεις με αργές κινήσεις φιδιού όμως δεν κουλουριάζεσαι μόνο ξεγλιστράς και εκτινάσσεσαι στη στρατόσφαιρα του βουλιμικού σου εγκεφάλου να μπεις στη νέα δεκαετία σαν σε κρεπερί δυο χιλιάδες εννιά συν μία υποσχέσεις μέσα σε μια βδομάδα ανορεξικής λήθης αν μπορούσες θα έτρωγες τα χέρια μου για να πάψω να υπάρχω.