περιμενα κρυμμενος στο αυτοκινητο με σβηστα φαναρια παραμονευοντας να δω αν και ποτε θα φυγεις απ΄το σπιτι. σου ειχα στειλει μηνυμα "ειναι σπιτι μου-λιγη αξιοπρεπεια επιτελους". ξαφνικα αρχισε να ριχνει ενα ελαφρυ χιονι. το πρωτο, καταλευκο χιονι του χειμωνα. οπως βγηκες σαν κλεφτης και απομακρυνθηκες, στο cd ακουγοταν: son this ain't a dream no more; it's the real thing.
No comments:
Post a Comment