Μόνο αύριο

Σήμερα ξύπνησα
χωρίς χτες

χάθηκε

άλογα πετούσαν
στον ουρανό
προς τη δύση

πες μου 
εσύ 
που ήσουν εκεί
με τα πράσινα σου
μάτια
πώς ανετράπης

ξεκινάω
νέα μνήμη
οι δείκτες γυρίζουν
σαν φίδια

ίσως 
να γίνεται
η φρίκη
να συναντάει
κάπου την αγνότητα
μπορεί -
εκεί που το φίδι
τρώει
την ουρά του .- 

Ακολουθία του Νυμφίου

Βάγια βάγια
των Βαγιών
όνειρο
διπλής κρεβατοκάμαρας
το στήθος μου
βγάζει τρίχες -
Βάγια
των αντρών
δίπλα μου
πάνω μου
τα κλειδιά μας
τα παιδιά μας
Βάγια
το στήθος σου
περιμένει
το χέρι μου
τα σεντόνια μας
ιδρώνουν
μόνα .-

Απρόσμενο Φως

Πέπλο γριάς
Σαλώμης
Εκδίκηση
χαλασμένου
οδόντος
Αποκάλυψις
Ιωάννου
Παπαδοπούλου -
Ξανά
στο μηδέν
σκοπός
το σβήσιμο
της μνήμης
το βγάλσιμο
της πρίζας
το παρελθόν
επί πίνακι .-

Αμοργός

Άνοιξη και
Ζωντανός -
θανάτω θάνατον
πατήσας
μυρίζει
Αμοργός
κι απ' το ναι
υπερτερεί
το Ίσως .-

Pill Box Hat

Ξημέρωσε ένα κάποιο
προχτές
πάνω στο ράφι
με το ξεδοντιασμένο
λιοντάρι
φύτρωσε μια ζούγκλα
Αγίων Γραφών
κοντά στους προγόνους
και το ματσούκι
του ναργιλέ
αυτοφυής ο επίγονος
μ' εκείνο το ελάττωμα
στα νύχια
του δεξιού ποδιού
Άξια η κατάρα .-

Freeze Out

Ολέθρια σαρκοβόρα
Petunia
σκυμμένος
στο μαύρο
υπόγειο
φως
της όγδοης
νύχτας
ρουφάει
θάνατο
αχόρταγα
πεθαίνοντας 
σαν γνήσιο
τριαντάφυλλο
ανελέητα
τρώγωντας
πέταλα
μασώντας
βλαστάρια .-

I was in your presence for an hour or so
Or was it a day? I truly don't know
Where the sun never set, where the trees hung low
By that soft and shining sea

In The Summertime

Ένα-Δύο-Ένα χοτμέιλ τελεία κομ Καφεϊνα Φιλί στο Fantaseed Σπίτι οδός Σολωμού Ιούνιος για πάντα Γενέθλια στο κινέζικο Ιούλιος Watching you sleep Το Φουντούκι Το τηλεφώνημα Αστυπάλαια Σταφύλια Η ιδιωτική παραλία Σεξ Επιστροφή Ο Βασιλικός Χριστούγεννα Τα μελομακάρονα Πάσχα Κέρκυρα Η Πεθερά μου Φθινόπωρο Τα ποντικάκια Θυμάμαι τα καλά προσέχεις Το μαξιλάρι Σπίτι οδός Φυλής Η αετοφωλιά Το κατσικάκι Λονδίνο Η κόκκινη κουβέρτα Χριστούγεννα Τα Χιονολαμπάκια Πάσχα Τα κοτοπουλάκια Σαρωνίδα Καλοκαίρι Τα εγκαύματα   Επιστροφή  

Δυο χρόνια τρεις μήνες και εικοσιοκτώ μέρες

Σχεδόν για πάντα

Δε σου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί.
Μα μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί.
Δε σου αρέσουν τα αντίο.
Εσύ δεν είπες αντίο.

Υποφέρεις με τα οριστικά.
Υποφέρω με τα οριστικά. 

Εγώ δεν είπα αντίο.

Να προσέχεις.

Ένα-Δύο-Ένα χοτμέιλ τελεία.-

"Μηδενική Ανοχή"

Παντού φυσάει
δεν είναι πια Ιούνιος

Ο άνεμος εδώ λέει ένα τραγούδι 
στα γυμνά δέντρα
μπορεί κι εκεί κάτι να κάνει

Ο Ιούνιος κράτησε μόνο μια μέρα
ύστερα πέταξε στην Αστυπάλαια
και πήδηξε από το Κάστρο

Πες μου αλήθεια ξέρεις
ποιος είμαι
και γιατί

Ξερω ποιός είσαι
και το ήξερα πάντα
όλα αξίζουν μια προσπάθεια

Παντού φυσάει
και Ιούνιος δεν υπήρξε 
Ποτέ.-

Long and Wasted Years

Ξεχνας

μα δεν θυμαμαι τι

η βροχη

επεφτε στο αυτοκινητο σαν θαλασσα

ανεπνεα αλμυρο νερο

τρεχοντας

σε αγνωστους δρομους

τι κανεις που ζεις τι τρως που κοιμασαι

στον υπνο μου

ειχα πεθανει και ειχα ξαναγεννηθει

βρηκα το δρομο μεσα στη βροχη

ηρθα σε σενα

οταν γυρισα την πλατη μου

μπροστα και πισω

ηταν μονο χρονια

και αφαγωτα σταφυλια.-

Leonard Cohen - Show Me The Place

The troubles came I saved what I could save
A thread of light, a particle, a wave
But there were chains so I hastened to behave
There were chains so I loved you like a slave.

Tom Waits - Take It With Me

Phone's off the hook
No one knows where we are
It's a long time since I drank champagne

The ocean is blue
As blue as your eyes
I'm gonna take it with me when I go

Foot Of Pride

μαθαμε πολλα

να περναμε μεσα απο τοιχους

και γυαλινα βλεματα

να κοιταμε τον τρομο ερωτικα

ημιθανη τον εσερναν κι αιμοφυρτο

μεχρι που καπως πεθανε

(Phone's off the hook
No one knows where we are

It's a long time since 

I drank champagne

The ocean is blue
As blue as your eyes
I'm gonna take it with me
When I go)

εδω δεν ξερεις

αν ξημερωνει ή νυχτωνει

ειναι η ωρα τετοια

που θες να εισαι αλλου

ή κοιμισμενος βαθια

σε αλλη χωρα

αντι για αυτο πηδιεσαι

με τροπο πρωτογονο

με καποιον κατα βαση απεχθη

μεσα απο τοιχους

και καλυμμενους καθρεφτες

γαμας τον εαυτο σου.

Κράτα.

- Υπαρχει σειρα;

το κεφαλι σου μου φαινοταν παντα τοσο απροστατευτα μικρο

ετσι θα νιωθουν οι μανες για τα μωρα τους

εχεις πονο μεσα σου ζορισμενο και πολυ

η αδικια ξεχειλιζει απο τους πορους σου

σε κλεψανε τριων ημερων και απο τοτε 
χαμογελας 
αμηχανα 

- Ποιος προηγειται; 

οταν με πληγωνεις πεθαινεις μεσα σου λιγο λιγο

πληγωνεσαι απο μνημης 

ξανα και ξανα καταστρεφεις για να καταστραφεις

απο συνηθεια 

σχεδον γονιδιακα

- Ειστε μετα τον Κυριο

ηθελα να σε προστατευω απ' ολα

πανω σου μου φερνουν ολα μια μεγαλη θλιψη που μονο οταν αγαπας τη νιωθεις

φοβαμαι γι αυτα που φοβασαι πια να νιωσεις

μικρο μου 

απροστατευτο

μικρο μικρο 

γλυκο μου

κεφαλακι.

- Περαστε.

“I was always a singer and maybe no more than that. Sometimes it's not enough to know the meaning of things. Sometimes we have to know what things don't mean as well. Like what does it mean to not know what the person you love is capable of? Things fall apart, especially all the neat order of rules and laws. The way we look at the world is the way we really are. See it from a fair garden everything looks cheerful. Climb to a higher plateau and you'll see plunder and murder. Truth and Beauty are in the eye of the beholder. I stopped trying to figure everything out a long time ago.”

- Bob  Dylan.

Artifi-ciel

δεν ειναι νυχτα, απλα εξαπελυσες τρισεκατομμυρια μαυρα μπαλονια γεματα ηλιον. τα σκυλια τα γαβγιζουν γιατι καταλαβαινουν την προθεση πισω απο αυτο το εγχειρημα. τα σκυλια μυριζονται τις προθεσεις πιο ευκολα απο τους ανθρωπους κι ας ειναι πιο καλα απ' αυτους. χτες παλι δεν ηταν νυχτα, μονο ειχες διαχυσει δισεκατομμυρια τονους μελανι σουπιας στην ατμοσφαιρα και τα σκυλια ειχαν τρομαξει που ο ουρανος ειχε γινει μαυρη θαλασσα, ηταν αφυσικο αυτο, τα σκυλια το καταλαβαν αμεσως, καταλαβαν παλι την προθεση, που ηταν η ιδια, η αντιστροφή της αληθειας και η κυριαρχια του ψευτικου πανω στο αληθινο, το μισος σου για το φως και η εξαρτηση σου στον πηχτο, καταμαυρο, αναποδραστο Πόνο.

With a broken wing II

πολλα τα μυστηρια και οι αποριες οπως αυτο με τα νουμερα, το 9 και το 13 και πολλες οι μνημες και τι περιεργο που θελεις να κρατας παντα τα καλα την ωρα που ολα καταρρεουν και αυτο που οι ανθρωποι οσο πιο πολυ αγαπανε τοσο πιο πολυ πληγωνουν αυτους που αγαπανε και ποσο ασχημα τα λογια και πως ολα σε θυμιζουν και πως γινεται να αγαπας καποιον αλλα να το ξερεις, να ειναι πια ολοφανερο οτι δεν μπορεις να εισαι αλλο μαζι του και να σ'αγαπαει κι αυτος ομως να μη γινεται και σκεφτομαι που παει ολη αυτη η αγαπη καπου πρεπει να πηγαινει εκτος κι αν ζαρωνει μεσα μας σαν χτυπημενο ζωο ταπεινωμενη σιγοκλαιγοντας οπως τα σκυλια, με παραπονο και λυπημενα ματια γεματα δακρυα και απορια- απορια παλι- απορημενη η αγαπη μας κοιταζει βουβη.

my love she's like some raven

at my window with a broken wing.

9 μηνες

ανοιξες μια χαραμαδα και εκλεισες ενα τουνελ
με κατολισθηση
οταν το φως λιγοστευει
ποναει
σκεφτομουν θαλασσες και ηλιους και γελια και φιλια
οταν συννεφιασε και περασαν οι μαυροντυμενοι
για να με οδηγησουν
στα μερη σου
κατω χαμηλα εκει που οι ανθρωποι
ειναι εξαρτημενοι
στον πονο.

Set out runnin' but I take my time,
A friend of the devil is a friend of mine,
If I get home before daylight, I just might get some sleep tonight.