Not even close to nine.

τα μάτια

σαν του ψαριού που βγαίνει

απ' την κατάψυξη

να δει αν ήρθε

η ημερομηνία λήξης

νεκροζώντανο

με κοιτούσαν

από πίσω παίζανε θέατρο σκιών

οι τετελεσμένες σκέψεις

τα χείλη αυτόνομα

και παρασυμπαθητικά

φιλούσαν το είδωλο

με τα δυο κεφάλια

ίσως και τρία ποιός να ξέρει

μια αίσθηση παραμνησίας

καθόλου συμπαθητική

με ένα ρολόι στον κοχλία

να μετράει ανάποδα το μέλλον

[τα χείλη δυσφορούσαν

γιατί δεν τα 'βλεπαν τα μάτια του

από πάνω

να τα επιπλήξουν

για απείθεια

τα χείλη απιστούσαν

ανεπίτρεπτα

αυτόνομα

και σχεδόν

συμπαθητικά]

ύστερα πήγε αργά
και η πόρτα άνοιξε
και έκλεισε σαν βλέφαρο.

Saturday Night

και το πιγκουινάκι κοιτούσε

με εκείνα τα δυσανάλογα μάτια

είχε μεγαλώσει απότομα

και έπρεπε κάποιος να φταίει

όμως φιλούσε υπέροχα

και έμοιαζε πια

με ύαινα.

Τριάντα δεύτερα

μου άρεσε τόσο που ντράπηκες
κι ας μην ξέρω το λόγο
ξέρω ότι έπρεπε να σε φιλήσω

και σε φίλησα.